Verliezen we niet uit het oog waar veiligheid in eerste instantie over gaat: Iedereen aan het eind van de dag enigszins vermoeid, maar gezond weer naar huis. In de tegenwoordige tijd zien we dat bedrijven steeds meer handboeken vol met (veiligheids)procedures krijgen. Hierdoor lopen we de kans dat de werknemers door de bomen het bos niet meer zien en dat procedures en regelgeving elkaar tegen gaan spreken.
Daarnaast hebben aannemers die op verschillende plaatsen hun werkzaamheden verrichten ook nog eens te maken met het verschil in regeltjes en procedures bij de verschillende opdrachtgevers. Een voorbeeld hiervan is de hoogte waarbij men spreekt over het uitvoeren van werk op hoogte waarbij valbeveiliging toegepast dient te worden. In de wet en regelgeving wordt gesproken over een hoogte van 2,5 meter. Bedrijven mogen daar vanaf wijken en deze regel strakker trekken. Zo zijn er bedrijven die stellen dat deze grens op 1,8 meter ligt. Weer andere bedrijven stellen dat zelfs dat te hoog is en hebben een grens van 1,5 meter. Als werknemer van een aannemer raak je langzaam aan de weg kwijt. In de, bijna voor iedereen verplichte, VCA cursus wordt verteld dat boven een hoogte van 2,5 meter er een verplichting is tot het toepassen van valbeveiliging. Met dit in gedachte ga je vol goede moed aan het werk en wordt door die lastige persoon (de veiligheidskundige) op je vingers getikt omdat je binnen het bedrijf waar je aan het werk bent al vanaf 1,8 meter valbeveiliging moet toepassen. Als je zo een aantal van dit soort dingen hebt meegemaakt wordt je een beetje geprikkeld en val je, terwijl je het niet zo bedoeld, uit tegen deze persoon. Gevolg, een stevige discussie die de beide partijen energie kost en eigenlijk niets oplevert.
Maar niet alleen aan de aannemerszijde gaat het wel eens de verkeerde kant op. Ook het personeel van de opdrachtgever weet soms niet meer hoe een en ander in elkaar steekt. Je komt wel mensen, vertegenwoordigers van de opdrachtgever, tegen die je aanspreken en vertellen dat bepaalde zaken op een bepaalde manier gedaan moeten worden. Als je je dan wat beter verdiept hebt in de regelgeving van de opdrachtgever en de situatie of handeling niet onveilig is, kan je de vraag stellen: Waar staat dat dan? Uit eigen ervaring weet ik dat men dan vaak roept dat het in een procedure vermeld is. Op deze vraag stel ik dan de wedervraag: Laat het eens zien? Als dan blijkt dat het inderdaad in een procedure vermeld is zal de uitvoering aangepast moeten worden aan de regelgeving. Echter komt het maar al te vaak voor dat het niet beschreven is zoals men aangeeft, maar dat het een wens is van de persoon die iemand aanspreekt. Veelal resulteren deze gesprekken in een frustratie bij degene die vindt dat iets op de manier moet zoals hij/zij denkt dat het moet en gaat men “zoeken” naar andere zaken om maar iets op te kunnen merken. Het lijkt soms wel of men wil “scoren” met veiligheid en niet veiligheid bedrijft om waar het eigenlijk om draait: Iedereen aan het eind van de dag enigszins vermoeid, maar gezond weer naar huis.
Wat ook opvalt is dat mensen niet meer weten waar hun verantwoordelijkheid ten aanzien van veilig werken ligt. Zo gaf een (werk)vergunningverstrekker laatst aan dat als er iets zou gebeuren omdat de uitvoerenden zich niet aan de vergunningsvoorwaarden hielden, hij als eindverantwoordelijke de verstrekkende gevolgen zou ondervinden. Een goed gesprek waarin hem uitgelegd werd dat hij niet verantwoordelijk gesteld kan worden voor handelingen (door de uitvoerende partij) waar hij geen invloed op heeft, kon hem niet overtuigen.
In een andere situatie werden een aantal weken werkzaamheden met 2 hoogwerkers uitgevoerd. Dit was ook als dusdanig omschreven onder uit te voeren werkzaamheden op de werkvergunning. Op een zekere dag is de tweede hoogwerker niet meer nodig en gaat men aan het werk met 1 hoogwerker. De vergunningverstrekkende partij is van mening dat wordt afgeweken van hetgeen op de vergunning staat en wil het werk stilleggen. Ook hier is sprake van een gebrek aan kennis over de werking van de werkvergunningsprocedure.
Bovenstaande voorbeelden staan niet op zichzelf en geven weer dat er steeds meer papier komt en veiligheid steeds meer een papieren tijger wordt. We proberen alles te vangen in regeltjes en procedures waarmee we het GBV (Gezond Boeren Verstand) van de medewerkers uit schakelen. Ik zal de laatste zijn die zegt dat regelgeving niet noodzakelijk is, maar laten we wel met GBV blijven kijken naar wat we doen. Soms maken regels het werk alleen maar onveiliger in plaats van dat het de veiligheid ten goede komt. In een perfecte (veiligheids)wereld gebeuren geen incidenten en/of ongelukken, maar daar zijn we nog niet. Tot die tijd moeten we met elkaar zorgen dat we incidenten en/of ongelukken voorkomen en tot een minimum beperken. Het zou daarom goed zijn om de regelgeving die we (de grote bedrijven) boven op de wetgeving willen leggen met elkaar afstemmen en niet ieder voor zich een wiel uitvinden. Organisaties zoals SSVV en Deltalinqs zouden daarin een rol kunnen spelen. Ons algemeen doel moet zijn een veilige werkomgeving en veilige uitvoering van
de werkzaamheden zodat iedereen aan het eind van de dag enigszins vermoeid, maar gezond weer naar huis kan want dat is waar het eigenlijk om gaat.
Reactie plaatsen
Reacties